Hersenschimmen
De stemmen in zijn hoofd
hij kan ze niet verstaan
hij hoort niet wat ze zeggen
ze lijken zelfvoldaan
Waar is het stil
waar kan hij gaan
stemmen dansen met zichzelf
beheersen zijn bestaan
Fluisterend maken ze
van hem een andere man
net of het
ene woord het andere
niet vertrouwen kan
Hersenschimmen vullen
schimmig zijn bestaan
waar het stil is, daar
is hij naar toe gegaan
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 31, 2002 23:03 |
| ik ben met een stem en een tegenstem, soms speel ik met hen, soms worden zij tegenstrevers van wie ik misschien wel ben, samen komen zij tot groot lawaai of stilte die ik best wel wil, zonder mij komen zij er wel uit. groetje, hans |
|
| Albrecht Paul: | Vrijdag, augustus 30, 2002 14:00 |
| 'net of het' staat er wat raar tussen. Misschien als volgt samenvoegen met wat erna staat: Nu het ene woord het andere niet vertrouwen kan |
|
| Albrecht Paul: | Vrijdag, augustus 30, 2002 13:57 |
| Heel mooi, hoe je die teloorgang beschrijft. Na al die herrie in zijn hoofd heeft hij eindelijk de stilte gevonden. | |
| Ana (stacia): | Vrijdag, augustus 30, 2002 11:38 |
| Spijtig einde en misschien moeilijk voor ons te begrijpen maar laten we blij zijn dat hij nu in een oase van rust vertoeft. liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nena | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||