Daar zit ik dan om 1 uur 's nachts op mijn stoel,
ik krijg ineens zo'n gevoel.
Ik krijg pijn,
mijn pa moet eigenlijk nog op aard zijn.
Maar op de hele wereld worden mensen ontnomen,
dat kan je niet ontkomen.
Als je daar stil bij staat,
dan word het wel heel erg laat.
Zeker als er bij jou iemand is weggenomen,
dan weet je dat je het niet kan voorkomen.
Er zijn erge ziektes die niet genezen zijn,
kanker en hartfalen dat doet mij pijn.
Mensen gaan dood , verlaten aard,
dan zijn het jou liefste uiteraard.
Ze gaan naar de hemel zegt men,
mensen die je verwen.
Mensen die je graag mag,
waar je vaak mee lacht.
Goede vrienden, kennissen Familie,
je eigen generatie.
Maar zo is het leven,
je moet dingen meemaken en beleven.
Mensen moeten gaan,
en vergaan.