Elke dag weer opnieuw als ik mijn ogen sluit zie ik jouw gezicht, je mooie ogen, je lieve mond, ja, ik voel zelfs je zachte huid.
Elke keer is er het gemis, het houden van, maar ook het verdriet dat begon de dag dat jij me verliet.

Mijn verstand begrijpt het allemaal wel, je was er niet klaar voor, je zit nog te diep met jezelf in de knel.
Maar mijn hart dat voelt anders aan, het kan de liefde niet weerstaan.
Kon ik nu maar gewoon heel dicht bij je zijn, een gevoel zo fijn!

Urenlang heb ik in die stille momenten s'nachts naar jouw gekeken, ik hoorde je zachte ademhaling, het ritmisch kloppen van je hartslag.
Maar nu is het leven nog maar één groot vraagteken voor mij, zou jij ooit weer bij mij willen zijn, komt ooit nog die dag.

Want nu ben je weg en ik zie je niet meer, maar in mijn gedachten zie ik je elke dag weer, keer op keer.
En dan fluister ik zachtjes die lieve woordjes tegen jouw, mijn lief zonneke wat hou ik toch van jou!