Ik waan me in een klooster
de stilte knaagt aan mijn gemoed
in onze wereld vol van leven
doet zoiets iemand toch wel goed.

Ik wil het best wel eens proberen
om met mijn geest alleen te zijn
zodat de rust terug kan keren
al doet dit ongetwijfeld pijn.

Ik trek me t'rug om veel te lezen
in boeken vol filosofie
en in mij gaan de radars draaien
omdat ik dingen anders zie.

Ik schoon mijn hersens van de dingen
die 'k vroeger opnam in mijn hoofd
en laat de engelen ze halen
hier heb ik altijd in geloofd.

Ik kan mijn kennis zo verruimen
van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
een stiekem geen T.V. gaan kijken
mijn beeld is net een stille plaat.

Ik voel mijn lichaam al bedaren
het geeft een ongekend genot
hier hoef ik niet zo te presteren
normaal is dat een mens zijn lot.

Ik laat van alles maar passeren
aanvaard de dingen zo ze zijn
bezin me op interne zaken
en doe dit alles voor de gein.

Ik krijg waardering voor bewoners
die zich niet storen aan de rest
gewoon door eigen gangen lopen
ze voelen zich zo op hun best.

Ik voel van lieverlee een neiging
om hier te blijven, voor altijd
een leven op je eigen leiden
en niet voortdurend maar die strijd.

Ik ben eruit en wil naar 't klooster
't idee was eigenlijk een grap
bewogen door de rust en stilte
maak ik bewust een nieuwe stap.