Zoals de regendruppel
zich met de plas vermengt
vloeit mijn verdriet
dat gans m'n ziel doordrenkt
en kijk je in die natte spiegel
veroorzaakt door de felle regen
dan kan je nauwelijks geloven
dat het een voordeel is, een zegen
waardoor het leven, leven kan
en de mooiste bloemen bloeien
ik vraag me af, zou ook m'n ziel
door dit verdriet nog verder groeien?