de golven...
de golven van de tijd
nemen me mee,
en laten me voelen,
wat een leven is zonder spijt.
de golven van de hoop,
laten me meedrijven,
en laten me zien,
waarvoor ik altijd wegloop.
de golven van het licht
voeren me mee,
en brengen weer
een lach op mijn gezicht.
de golven van de wind
waaien door mijn haren,
en brengen mij terug naar vroeger tijden,
naar het zorgeloze leven als kind.
de golven van verdriet
overspoelen me met tranen,
verdronken en verloren,
ze nemen mij niet meer mee,
hopeloos blijf ik achter,
met mijn tranen...
Reacties op dit gedicht
| dammage: | Zondag, september 01, 2002 11:30 |
| Misschien goed dat ze je achter laten, als de golven van het verdriet je niet meer meenemen, zullen ze je na een tijd ook niet meer overspoelen met verdriet en kan het verdriet vervagen | |
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2002 | ||
| Thema's: | ||