Hydra... (1983)

Je was zo lief en kon zo droevig kijken
dat iedereen wel voor je moest bezwijken
Met je lieve, trouwe hondenogen
kreeg je de hardsten omgebogen
Ik kende je al vanaf mijn drie
en steeds als ik jouw foto zie
denk ik aan jou, mijn kleine woef
De ondeugendste, maar ook de liefste boef
Veel te vroeg moest je bij ons vandaan
Nog zie ik je bedelend naast me staan
Een appeltaart of een korstje brood,
alles vond je lekker, maar nu ben je dood
Toen ik je op die rampzalige dag
ineens met lamme pootjes zag,
liepen de rillingen door mijn lijf
Ik had willen roepen "Hydra, blijf!"
't Was de arts die toen 't beste deed
Hij verloste jouw van al je leed
Ik wou dat ik wonderen kon verrichten
Dan zou ik nu voor vele verbaasde gezichten
zorgen dat je weer bij ons zou zijn
Ik zou je beschermen tegen alle pijn
Ik kan niet toveren tot mijn spijt,
maar de gedachte aan jou raak ik nooit kwijt!