Jij en onze tijd
Jij
raakt mij zonder woorden
bent er steeds als ik er niet ben
geeft mij de wereld zonder vraag
bent het licht in het duister
brengt mijn hart rust tijdens onrust
maakt mijn ziel steeds bewust
jij
zorgt dat mijn lied leeft
bent mijn vleugels op mijn reis
geeft de kus als ik het niet verdien
reikt me de hand om samen te gaan
omarmt mij met liefde
overziet mijn tegenspoed vooruit
jij
vangt mijn traan op met je wang
weet mijn beperkingen te vertroetelen
laat mij de goede stappen zetten
geeft mij geen schuld in eigen beperking
heft mijn hoofd naar boven als het zakt
kijkt mij recht in de ogen zonder schaamte
jij
durft samen de weg met mij te gaan
weet wat we elkaar kunnen aanreiken
maakt van strijd ware liefde
laat mij niet vallen als ik val
zorgt voor de evenwicht met je hart
wakkert het vuur tussen ons aan
jij en ik
naar de volgende seconde
de tijd
is van ons.
01-09-‘02/23:44
Reacties op dit gedicht
| Margret: | Maandag, september 02, 2002 19:38 |
| een ontzettend mooi gedicht vol van liefde vol van blijdschap mooi ... | |
| blommeke: | Maandag, september 02, 2002 12:06 |
| een liefdevol gedicht,.. fijn dat je het zo kunt voelen! Tijdloos,.... |
|
| waterval: | Maandag, september 02, 2002 03:13 |
| echte liefde is belangeloos en onvoorwaardelijk.....en dat lees ik allemaal in dit gedicht...... héél mooi........... |
|
| Sheena: | Maandag, september 02, 2002 00:07 |
| ik zou zeggen, gaan .. die weg .. niet twijfelen, sommige dingen zijn te mooi, om over te slaan .... leef je leven niet in spijt ... gewoon simpelweg, leef ... Sheena |
|
