Haar ruimte vult zich langzaam met muziek,
haar muziek.
De klanken vinden haar oren,
haar hoofd,haar lichaam en haar hart.
Haar innerlijk wordt bewogen.
De zoete tonen nemen haar mee.
Ze wordt meegevoerd naar ongekende plaatsen in haarzelf.
Betovering vind plaats.

Haar lichaam beweegt als vanzelf
op het ritme dat de muziek haar geeft.
Zachte liefde, warmte, verleiding, passie.
De muziek voedt haar,
voedt haar gevoel, schenkt haar verlangen.
Het verlangen, deze dans te dansen,
deze dans met haar muziek te dansen tot in het oneindige.

Een intermezzo
Haar muziek schenkt haar stilte.
Stilte, waarin zij de angste probeert te overwinnen.
De angst dat zij haar muziek verliezen zal.
Ze kruipt in de stilte,
gaat er in op, maar smeekt in stilte om zijn klanken.

Het contrast,
het contrast is alomvattend,
wanneer haar muziek terugkeert met een kracht die haar opneemt
en haar laat dansen of ze rode schoentjes draagt.
Ze geeft zich helemaal over,
tot zij en haar muziek versmelten...
tot een dans die zij nooit eerder danste
Uiteindelijk sterft haar muziek weg.
De ruimte is weer stil.
De stilte houdt zij vast, de stilte houdt haar vast.

In de stilte vormt zich een beeld.
Het beeld van de herinnering.
De vermenging van de tonen met de dans.

Ze weet,
haar muziek is van iedereen, eigenlijk,
Maar alleen... zij kan er haar eigen unieke dans mee maken.
Haar eigen dans,haar muziek, telkens hetzelfde, steeds zo anders.
En zelfs al sterft haar muziek,
de klanken zullen haar herinnering blijven vullen,
haar oren,
haar hoofd,
haar lichaam
haar hart
en haar herinnering zal haar innerlijk bewegen en haar tot beweging
aanzetten.

Carla