angstverleden..
Ik zit ineengedoken op de grond
Mijn armen strak om mijn opgetrokken knieën, trillend van inspanning
Ik ben bang, ontzettend bang
Een schreeuw komt maar niet uit mijn mond
Het is donker, het is doodstil
Ik durf geen geluid te maken
Angstzweet drupt van mijn gezicht
Ik ben zo bang, dat ik wel verdwijnen wil
De dromen waren er weer
Het verleden was zo echt
Alles gebeurde opnieuw
Zonder mededogen, keer op keer
Mijn ademhaling razendsnel
Hoofd duizelig en gedesoriënteerd
Gelukkig weet ik dat het straks,
langzaamaan weer weer weggaat, die angst
Alleen daardoor overleef ik het wel...
Mijn armen strak om mijn opgetrokken knieën, trillend van inspanning
Ik ben bang, ontzettend bang
Een schreeuw komt maar niet uit mijn mond
Het is donker, het is doodstil
Ik durf geen geluid te maken
Angstzweet drupt van mijn gezicht
Ik ben zo bang, dat ik wel verdwijnen wil
De dromen waren er weer
Het verleden was zo echt
Alles gebeurde opnieuw
Zonder mededogen, keer op keer
Mijn ademhaling razendsnel
Hoofd duizelig en gedesoriënteerd
Gelukkig weet ik dat het straks,
langzaamaan weer weer weggaat, die angst
Alleen daardoor overleef ik het wel...
Reacties op dit gedicht
| piraat: | Zaterdag, februari 17, 2007 10:59 |
| wat een mooi gedicht. zo voel ik me ook heel vaak. en telkens komt het weer terug.heel veel sterkte ermee. hou vol!!!het verleden mag niet sterker zijn dan jou. | |
| piraat: | Zaterdag, februari 17, 2007 10:43 |
| Rebelchild: | Donderdag, september 30, 2004 21:48 |
| Oke, dit heb ik niet geschreven. Hoe het hier komt weet ik niet ;) Haha, grappig. Hoewel het op zich is wat ik wel heb kunnen schrijven... (Behalve dat nederlands dan) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rebelchild2 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2002 | ||
| Thema's: | ||