Strand
op de grens van
zand en zee
keert het tij
in mij
ik tuur het blauw van
de hemel, schop woedend
het water omhoog
schelpen versplinteren
knarsend onder mijn
voeten terwijl mijn verdriet
in duizend druppels
het luchtruim kiest
als een kind speelt het water
tussen mijn tenen
gedachten ebben weg
terwijl een
meeuw aan komt zetten
met een pasgevangen
vis
© Linda Bäcker
31 augustus 2002
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Linda Bäcker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2002 | ||
| Thema's: | ||