Onmogelijke liefde
Dagen zonder jou zijn nietszeggend en leeg,
ik vraag me af hoe het zal zijn
als je ooit uit mijn leven verdwijnt.
Vandaag heb ik geen woorden
voor alles wat ik beleef,
woorden die jou toe behoren
en ik mezelf nooit vergeef.
De nacht is wederom zwart en lang,
ik staar naar het plafond
en maak mezelf alleen maar bang
dat je misschien morgen
al niet meer komt.
Maar als de zon zoch op het venster vlijt,
tel ik de uren tot je komt
en voer opnieuw die eindeloze strijd
waarin ik onze liefde vond.
ik vraag me af hoe het zal zijn
als je ooit uit mijn leven verdwijnt.
Vandaag heb ik geen woorden
voor alles wat ik beleef,
woorden die jou toe behoren
en ik mezelf nooit vergeef.
De nacht is wederom zwart en lang,
ik staar naar het plafond
en maak mezelf alleen maar bang
dat je misschien morgen
al niet meer komt.
Maar als de zon zoch op het venster vlijt,
tel ik de uren tot je komt
en voer opnieuw die eindeloze strijd
waarin ik onze liefde vond.
Reacties op dit gedicht
| brendatje: | Zondag, januari 14, 2007 09:55 |
| Wat ontzettend mooi. onmogelijke liefde is zo mooi maar kan ook zo verschikkelijk veel pijn doen, ik weet er alles van... |
|
| Smoekie: | Vrijdag, december 07, 2001 22:24 |
| dit raakt me echt heel mooi echt waar ik wou dat zoiets niet bestond, onmogelijke liefde ik hoop nog dat dat niet bestaat, maar ik zal er wel aan moeten geloven knuffeltjes smoekie |
|
| : | Zondag, maart 11, 2001 16:50 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Najade | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||