Diamanten doornen

Lopend door een magisch woud,
vond ik een rozenstruik,
al eeuwen oud.

De fonkelende glans
nodigde mij uit
de wonderlijke plant
van dichtbij te bekijken

De plant was als een stier met gouden hoornen,
want zij droeg diamanten doornen.

Door stomheid geslagen
begon ik mij af te vragen
"Droom ik of is dit echt?"

In een waas van hebzucht
sloeg mijn verstand op de vlucht,
en plukte ik de doornen.

Blij als een kind
dat verloren speelgoed terug vind
rende ik naar huis

Daar kreeg ik grote schrik
want de doornen waren veranderd in gewoon hout.

Geschreven door

Zaphod

Reacties op dit gedicht

Zaphod vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

karin jansen:	Zaterdag, oktober 19, 2002 18:07
gewoon laten staan dan he ;-) heel erg mooi!

flyingbabe:	Woensdag, september 04, 2002 18:50
hehe leuk verzonnen

Basje :	Woensdag, september 04, 2002 18:13
hahahaha laat dan ook staan... leuk gedaan zaphod maz Bas

Over dit gedicht

Auteur: Zaphod
Gecontroleerd door: Cartooneke
Gepubliceerd op: 04 september 2002
Thema's: [Poezie]