je stond daar
je stond daar,
zo beduimeld en machteloos
alsof de wereld voor je was ingestort
je stond daar
alsof alles en iederen
je in de steek had gelaten
je stond daar,
tot uiteindelijk het besef kwam
dat je toch niet zo alleen was
als je eerst wel dacht.
zo beduimeld en machteloos
alsof de wereld voor je was ingestort
je stond daar
alsof alles en iederen
je in de steek had gelaten
je stond daar,
tot uiteindelijk het besef kwam
dat je toch niet zo alleen was
als je eerst wel dacht.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Woensdag, september 04, 2002 23:35 |
| knap, hoe wist je dat *knipoog* ... neej ff serieus ... tis weer prachtig Steven .. Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2002 | ||
| Thema's: | ||