Bang ben ik...
Bang ben ik,
voor de komende tijd.
Ik zal het zonder jou
moeten doen.
( En jij zonder mij.)
Van al die boze woorden
heb ik nu zo'n spijt.
Ookal zeg ik vaak
de verkeerde dingen,
Weet dat ik van je hou.
En dat ik je nooit,
in de steek laten zou.
Straks ben ik hier alleen.
Het is zo moeilijk te begrijpen,
dat je moet gaan.
Niet meer jouw veilige armen
om mij heen...
Ik wil je nog zoveel zeggen,
Ik heb je nog zoveel uit te leggen.
Het doet me zo'n zeer.
Maar ik troost me met de gedachten:
"Het duurd maar even en dan zie ik je weer!"
Reacties op dit gedicht
| cobie d: | Zondag, september 08, 2002 00:59 |
| jou zelfbeheersing houden is heel moeilijk voor jou, zeker waneer er ruzie komt, je knalt de negatieve woorden veels te gouw. en achteraf heb je spijt en zak je in de grond. Het is ook niet makkelijk als beiden denken in zijn recht te staan, door blijven rammen met veel geschreeuw doorgaan. ik heb ze veel mee gemaakt zo'n gevallen, gaf velen de tip - denk eerst wat zou ik van dat antwoord vinden VOORDAT je het er uit gaat knallen. En vrouwen kunnen makkelijker de |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WritingMoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2002 | ||
| Thema's: | ||