het mes als vriend....
het mes is mijn vriend
laat me beseffen dat angst leeft
dat ik het lot in handen heb
als het mes door mijn pols zweeft
het bloed als een rivier
dat maar door blijft gaan
je weet dat je dood gaat
opweg naar een plek hier ver vandaan
waar rust heerst
niemand angst kent en pijn
waar jij op mij zal wachten
dat ik niet meer alleen zal zijn
dood is voor mij een verlossing
een uitweg van dit bestaan
ik heb het lot in handen
zal ik ophouden of verder gaan...
laat me beseffen dat angst leeft
dat ik het lot in handen heb
als het mes door mijn pols zweeft
het bloed als een rivier
dat maar door blijft gaan
je weet dat je dood gaat
opweg naar een plek hier ver vandaan
waar rust heerst
niemand angst kent en pijn
waar jij op mij zal wachten
dat ik niet meer alleen zal zijn
dood is voor mij een verlossing
een uitweg van dit bestaan
ik heb het lot in handen
zal ik ophouden of verder gaan...
Reacties op dit gedicht
| Rosey: | Zondag, september 08, 2002 12:05 |
| God heeft gezegd dat het daarboven mooi is, en ik geloof dat met heel mijn hart. Maar is dat nou echt wat je wil? hier kan het ook zo mooi zijn. | |
| lovertje: | Vrijdag, september 06, 2002 21:54 |
| Lieve jij Ik schrik me kapot joh.. Ik wil je niet kwijt!! Je hebt het lot in je handen, maar is het wel aan jou om daarover te beslissen?? Je kunt toch niet zomaar ophouden en iedereen achterlaten die van jou houdt? Ik wil je gewoon niet missen!! Als jij gaat, kom ik achter je aan, weet je dat? Ik hoop dat je de kracht hebt om dat mes te laten liggen.. Ik denk aan je en ik zal een kaarsje voor je branden! I'm here for you! Ik hou van je, mariska! Ga alsjeblieft niet weg. |
|
| No Name: | Donderdag, september 05, 2002 19:28 |
| ik weet hoe je je voelt... maar, ik ben verdergegaan... er is nog zoveel te beleven, mooie dingen, minder mooie dingen, maar er zijn genoeg dingen de moeite waard.. dat vertel ik mezelf steeds opnieuw. het houdt me op de been sterkte |
|
| lenore: | Donderdag, september 05, 2002 18:11 |
| Beste Mariska Ik ken de woorden Ik ken de zinnen Ik ken het doel... Het gevoel... Mensen laten me in de steek, constant... Al beweerde ze dat ze het nooit zouden doen! Als jij denkt dat het de goede keuze is, sta ik achter je Ohja ik zal huilen Ik zal smeken dat je het niet doet Maar ik zou het uiteindelijk accepteren... Leven is moeilijk,elke dag weer opnieuw,de gezichten en de woorden onder ogen te komen, maar als je brok doorsl |
|
| -illusie-: | Donderdag, september 05, 2002 17:57 |
| 'op weg naar een plek hier ver vandaan' - is dat zo? misschien blijf je hier wel op aarde zweven... 'waar rust heerst' - ook dit valt nog maar te bezien... 'waar jij op mij zal wachten' - het is te hopen...wel een mooie gedachten opzich. 'een uitweg van dit bestaan' - ja, waarschijnlijk wel ja, maar of het een uitweg is uit ellende en pijn...dat is nog maar de vraag :-S 'zal ik ophouden of verder gaan...' - het ligt er helemaal aan hoe je dit wilt intrepeteren... doorgaan met ho |
|
| shy-girly: | Donderdag, september 05, 2002 17:00 |
| Heel sterk gedicht.. Voel de pijn als ik t lees.. Maar idd.. wie weet of t daarboven zo mooi is?? Ik snap je gevoel wel.. want zelf dnek ik ook vaak zo.. en sta ik op t punt te vertrekken.. maar probeer vol te houden meisje..hoe moeilijk t ook is.. je leven beëindigen is ook de oplossing niet..(en ja ik weet dat je niks hebt aan deze woorden..en waarschijnlijk vind je me ook ALWEER zo een zeikerd..en misschien dat de situatie waar je nu in zit helemaal niet verandert..ik herken t ge |
|
| bevertje: | Donderdag, september 05, 2002 16:42 |
| wie zegt dat het zo mooi is daarboven? Niemand die dat weet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: peacekeeper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2002 | ||
| Thema's: | ||