In een blad lees jij een gedicht
In een blad lees jij een gedicht,
je zit op een stoel op het balkon.
In het gedicht schrijft de dichter
"Zij is warmer dan de zon"
Je vindt dat erg mooie woorden
en je kijkt dan naar opzij
waar ik naast je zit
en je zegt dan tegen mij:
"Ik wil jou zoveel warmte geven
echt zoveel als ik maar kon.
Dus zeg alsjeblieft dat ik
voor je ben nog warmer dan de zon."
Dan zie ik in je mooie ogen
plots een klein beetje verdriet.
Als ik je zeg: "Sorry lieve schat,
Warmer dan de zon ben jij echt niet"
Je bent niet warmer dan de zon,
als zelfs hoge koortsen door je lichaam gaan.
Je bent niet warmer dan de zon,
al ga je in een broeikas staan.
Je bent niet warmer dan de zon,
al ga je in een sauna voor een uur.
Je bent niet warmer dan de zon,
Al ga je voor me door het vuur.
Je bent niet warmer dan de zon,
maar lieve schat dat geeft niet want,
nu kan ik altijd bij je blijven
zonder dat ik ooit verbrand!
Je begint opeens te stralen
maar zegt: "Toch lijkt het me wel fijn,
om een eventjes iets warmer
dan de zon te kunnen zijn"
Maar je bent niet warmer dan de zon,
al zet je me steeds in brand.
Je bent niet warmer dan de zon,
zelfs niet met de thermostaat op de hoogste stand.
Je bent niet warmer dan de zon,
niet na een lange zonnebank-kuur.
Je bent niet warmer dan de zon,
al ga je voor me door het vuur.
Je bent niet warmer dan de zon,
maar lieve schat dat geeft niet want,
nu kan ik altijd bij je blijven
zonder dat ik ooit verbrand!
Al blijf ik bij je een hele week,
dan heb ik nog geen zonnesteek.
Jou kan ik altijd blijven zien
zonder te smeren met factor tien.
Dus ben met wie je bent toch blij
er is er zo maar 1 en dat ben jij!
(ooit geschreven voor mijn ex vriendin)