Madelief
Madelief, vernoemd naar een lief, klein bloempje,
dat trots rechtop stond met haar witte blaadjes,
die 's morgens met dauw waren bedekt.
Vanuit de hemel scheen een zonnestraal op je neer,
alsof die over je waakte.
Maar die dagen zijn voorbij,
je was nog zo klein en niks misdaan,
maar je witte blaadjes werden bruin en dor,
dus moesten we je laten gaan.
dat trots rechtop stond met haar witte blaadjes,
die 's morgens met dauw waren bedekt.
Vanuit de hemel scheen een zonnestraal op je neer,
alsof die over je waakte.
Maar die dagen zijn voorbij,
je was nog zo klein en niks misdaan,
maar je witte blaadjes werden bruin en dor,
dus moesten we je laten gaan.
Reacties op dit gedicht
| Marijke Heemskerk: | Maandag, januari 08, 2001 19:25 |
| Dit gedicht draag ik op aan mijn buurmeisje dat overleed toen ze nog maar een paar maanden oud was. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marijke Heemskerk | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||