Alles werd donker en stil
Ellendig en alleen
Ging ze aan de rand staan
Ze keek nog 1 keer om zich heen
Het is tijd om nu te gaan
Gemene mensen overal
Ze kon het gewoon niet meer aan
Het enige wat ze zag was dal
Ze liet haar laatste traan
Zoveel pijn is haar gegeven
Elke dag had ze verdriet
Ze kon gewoon niet verder leven
Na die dag dat jij haar verliet
Betere tijden waren haar beloofd
Maar ze sprong en gaf een gil
Haar lichtje is nu gedoofd
En alles werd donker en stil
Ging ze aan de rand staan
Ze keek nog 1 keer om zich heen
Het is tijd om nu te gaan
Gemene mensen overal
Ze kon het gewoon niet meer aan
Het enige wat ze zag was dal
Ze liet haar laatste traan
Zoveel pijn is haar gegeven
Elke dag had ze verdriet
Ze kon gewoon niet verder leven
Na die dag dat jij haar verliet
Betere tijden waren haar beloofd
Maar ze sprong en gaf een gil
Haar lichtje is nu gedoofd
En alles werd donker en stil
Reacties op dit gedicht
| Socrates: | Woensdag, februari 26, 2003 00:01 |
| Ik heb zo een zeer goede vriendin verloren... het doet me wel iets, het is geen pijn dat ik ervaar maar meer herinneringen van haar die boven komen. je hebt me wel geraakt met dit gedicht. had zelfs efkens tranen in mn ogen toen ik terug aan haar moest denken... bedankt om me te laten herinneren aan haar, het doet me goed marcsjuh |
|
| Jook: | Dinsdag, oktober 15, 2002 18:49 |
| die traan is echt ontoerend... snik... echt schoon! xxxjook |
|
| Zasan: | Woensdag, september 18, 2002 19:18 |
| Vooral een prachtige laatste strofe, maar ook echt een heel mooi gedicht. | |
| kimberlyke: | Zaterdag, september 14, 2002 00:04 |
| hey meisje ... triestig seg amai wel mooi geschreven! kimberly xxx |
|
| vipergirl: | Maandag, september 09, 2002 18:03 |
| ik ben er zeker van dat ze nu zacht slaapt en heerlijk droomt. sterkte... xxx | |
| Ton Rijkers: | Maandag, september 09, 2002 14:36 |
| Hoi Esther, Het is triest als je door je lief verlaten bent...als oud vuil bent weggeworpen...Ik weet het...Ik heb dat ook ooit eens meegemaakt. Maar toch...als je daarna, zoals ik, de ware eens ontmoet...wie weet hoe blij je dan bent dat dit gebeurd is. Groetjes en sterkte, Ton Rijkers |
|
| Margaritha: | Maandag, september 09, 2002 11:21 |
| Triest...... | |
| tha lill kim: | Maandag, september 09, 2002 11:03 |
| heel ontroerend gedicht, krijg er beetje koud van.... mooi geschreven xxkim |
|
| Roland Roeleveld: | Maandag, september 09, 2002 10:56 |
| mooi en ontroerend | |
Over dit gedicht
| Auteur: Esther Millenaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2002 | ||
| Thema's: | ||