Dood gedachte kinderen 2 moeder


Als ik aan haar denk bekruipt mij een gevoel van ontreddering
zij is een vreemde, ook al is ze er heel mijn leven geweest
hoe jong zij gebleven is, is echt ongeloofelijk
maar je hebt jong zijn en jong zijn
dit is zo wreed.

Toen ik, met de natuurlijke snelheid die ik nu eenmaal heb,
ter wereld kwam, was ze heel blij dat ik ongedeerd was.
Gelukkig had het ongeluk waarbij zij haar been verloor
geen impact op mij gehad. Onderwijl revaliderd voedde
ze mij op, en werd ze 20.

ach, die jeugdjaren, hoe dat met haar en mijn vader ging,
en nog mijn oma en opa daarbij, die 2 huizen verder
woonden, hoe ik als kind al het huis probeerde ontvluchten.
daar het op straat veel levendiger was.

Dat die straat voor haar een akelige buitenwereld was,
en ze mij het liefst daar niet zag maar binnen,
bij alles dat ik er ging doen schokte ze,
en bij alle echte dingen die ik er meemaakte viel ze stil.
In die wereld leefde ze niet.
En als je op straat leeft als kind, middenin een drukke
arbeidersbuurt, dan maak je heel wat mee.
Zij maakte het niet mee.

En thuis maakte ik alles mee dat zij meemaakte
De ruzie's met vader, de eindeloze woordenvloed over alles uit oma's mond,
en mij trok ze in haar wezen, liet me met zich meeleven door met mij te doen wat oma met haar deed.
Reddeloos was ze een klein kind soms,
zoekend naar wat hulp om los te komen van dit alles.

naja, en hoe ik dus wat zij niet durfde wel deed tegenover
mijn vader, hoe in plaats van dat zij het deed ik zei wat
zij dacht en voelde.
Hoe immens groot de spanning zich opbouwde
tussen vader en mij. (en buiten op straat, ach buiten op straat...)

Die jaren hebben mij een beetje genekt
maar ala; ik deed het niet voor niets
Over mijn rug kon ze nu wel inzien wat zij moest doen
En ik praatte haar letterlijk vrij
'alsjeblieft !!! ga scheiden !!!!!'
nou ze deed het.

Nu zit zij in een ander huis opgesloten, (en ik ook)
Boodschappen doet ze nog steeds samen
met de oude buurvrouw.
oma is al jaren dood, maar ze heeft een nieuwe
samensmeding met de een of andere tante E
nu leeft ze door met E's verhalen mee te leven.
(Ik leef allang geen verhalen meer.)

En na jaren zwoegen ben ik uit haar wereld ontsnapt
Heden probeerd ze mij nog steeds terug te krijgen
Wat ik doe is niet veel goeds.
Ze weet niets van wat ik allemaal heb meegemaakt
met dikke ogen en lippen kwam ik thuis na ruzie's
'moet je ze maar uit de weg gaan'; zei ze altijd
Da's precies wat ik nu bij haar doe.
('pff'.)

En dat ik in groepen zo oplettend ben
en dat ik zo helemaal nooit bij een lieve meid
durf komen.
Dat ik wel al de jaren met de alcohol overleefd heb...

Ze zit nu uren van die 3d-kaarten te knippen en
plakken, daar verteld ze me dan blij over
en probeerd uit me te trekken dat ze mooi zijn.
Als ik, omdat ze het me vroeg, vertel over mijn
boetseer werkjes, en zeg dat ik vrouwen en
moeders met kindjes klei, zegt ze; 'Hmm'.
(.......)






sept2002