Gisteren heb ik het mes niet beet gehouden.
Heb et niet gedaan voor mijn vrienden die mij vertrouwen.
Maar toch die drang blijft wel komen.
Maar nu laat ik gewoon mijn tranen stromen.
Ik loop weg van het mes voor mij geen littekens meer.
Die littekens blijven voor altijd en dat doet zo zeer.
Maar hoe meer littekens hoe meer pijn.
Nee, het mes is nu overbodig het moet nu maar eens op gehouden zijn.
Geen gesnij mee voor mij.
Nu ga ik over mijn problemen praten en wie weet word ik dan weer blij.
Het duurde lang voordat ik er zo over dacht.
Maar gisteren kwam et totaal onverwacht.
Ik hoop dat alle mensen die zich snijden.
Ook op een dag niet meer naar dat rot mes grijpen.
Het enigste wat ik nu nog wil zeggen is wees sterk en geloof in je zelf,geef de moed niet op. Wie weet zullen er betere dagen komen.Blijf gewoon geloven in je dromen!