Morgen,
11-09-2002,
precies één jaar geleden.
Mensen vluchtend voor de dood.
Rennend voor het vuur.
Mensen zoekend naar mensen.
Huilend om de mensen.
Morgen,
11-09-2002,
precies die dag.
Zal ik huilen om die mensen.
Zal ik in gedachten
de familie bijstaan
in hun verdriet.
Morgen,
11-09-2002,
moet ook jij weg.
Gelukkig niet voor altijd.
Maar wel voor lang.
Te lang als je het mij vraagt.
Maar ja,
wie vraagt er nou iets aan mij?
Morgen,
11-09-2002,
Huil ik om al die mensen,
die het niet haalden.
Ik zal huilen,
om de mensen,
die achter bleven.
En...
Ik zal huilen om jou,
omdat ik jou moet achterlaten
daar, waar jij niet hoort.