Op verzoek
Een mensenleven is gedaan.
Treurende mensen staan.
Tranen van verdriet,
in ogen als een vergiet.
Vragen blijven leven,
zonder antwoorden te geven.
Waarom is het zo gegaan,
wat heeft dat leven misdaan?
Kon het niet langer blijven duren
zodat we niet naar de kist moeten gluren?
De mensen die achter bleven
moeten nu zonder verder leven.
Enkel het houten kruis
en de bloemen worden het huis.
Waar ieder die hem kent
een laatste groet zendt.
Treurende mensen staan.
Tranen van verdriet,
in ogen als een vergiet.
Vragen blijven leven,
zonder antwoorden te geven.
Waarom is het zo gegaan,
wat heeft dat leven misdaan?
Kon het niet langer blijven duren
zodat we niet naar de kist moeten gluren?
De mensen die achter bleven
moeten nu zonder verder leven.
Enkel het houten kruis
en de bloemen worden het huis.
Waar ieder die hem kent
een laatste groet zendt.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2002 | ||
| Thema's: | ||