Ik droom dikwijls,
heel dikwijls
een betoverende droom,
weelderig en wulps.
Een droom
die tot mijn spijt
mijn verlangen
naar jou onthuld.
En nochthans,
wat jij me leert
is iets heel anders dan wellust,
jij leert me tederheid.
Ja, dat is het,
het is de tederheid die ik herken.
Scherpzinnig,
ik leer het aan jou zijde.
Ik heb lange tijd gedacht
dat alleen de wellust telde.
Maar, er is ook de tederheid
die zich versterkt
in de rust
die jij zo geweldig weet te doseren
om me te verleiden.
Door jou ken ik de opperste tederheid,
die van de overgave
in alle zwakheid
aan de zachtzinnigheid
van het zwak zijn.