dromen
wachtend op de duisternis
verheugd op de zwakte
van de mensheid
ze scheppen een ilussie,
waarin ik telkens
opnieuw verstrikt raak.
blindelings weven ze een web
er is geen weg terug
tot de felle stalen
van de ochtendzon
een eind maken
aan de nachtelijke verslaving.
ik begrijp dat dromen
niet louter illusie zijn
want zie je
stukje per stukje
word de puzzel van mijn droom
het verhaal van mijn leven.
verheugd op de zwakte
van de mensheid
ze scheppen een ilussie,
waarin ik telkens
opnieuw verstrikt raak.
blindelings weven ze een web
er is geen weg terug
tot de felle stalen
van de ochtendzon
een eind maken
aan de nachtelijke verslaving.
ik begrijp dat dromen
niet louter illusie zijn
want zie je
stukje per stukje
word de puzzel van mijn droom
het verhaal van mijn leven.
Reacties op dit gedicht
| Jacobs Ivan: | Woensdag, september 11, 2002 13:10 |
| prachtig gedicht !!!!!! | |
| jackyXXX: | Woensdag, september 11, 2002 09:46 |
| Mooi omschreven je levensloop.het eindigd tenslotte in een droom, jackyXXX |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xena | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2002 | ||
| Thema's: | ||