de liefde die blijft
De liefde die blijft
krijsen de meeuwen nu
of hoor ik het schreeuwen
van mijn hart
zijn het de golven die brullen
of is dit het geluid
van een wereld
gedompeld in smart
het lijkt wel het klagen
uit duizenden kelen
die mijn geest innemen
het zijn er zo velen
het is of de hel van Dante
over mij is gekomen
me vervolgd in mijn waken
en ook in mijn dromen
de liefde die blijft
die gaat nooit verloren
maar weten doe ik
er worden geen goden meer geboren
–<*>--
*
*
*
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Vrijdag, september 13, 2002 23:13 |
| Prachtig Prammie! Een pareltje! Liefs, Caroline |
|
| christina: | Woensdag, september 11, 2002 13:19 |
| prachtig ! Pram liefs knuffie Christa |
|
| DrieGeetjes: | Woensdag, september 11, 2002 13:17 |
| ;o)x™ | |
| waterval: | Woensdag, september 11, 2002 13:16 |
| prachtig gedicht...... | |
| Jacobs Ivan: | Woensdag, september 11, 2002 12:52 |
| woow pure poezie heel mooi !!!! | |
| maneschijn: | Woensdag, september 11, 2002 12:39 |
| er worden geen goden meer geboren... omdat 'iets' hierboven weet, dat er geen verbetering meer mogelijk is... de 'oppergod' is het liefste en het wijsste en weetikveelwat wat er mogelijk is... en ikke hou van jouuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu *kuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskuskus* en een dikke troostknuffel x maantje |
|
| louise: | Woensdag, september 11, 2002 11:49 |
| elk woord is eigenlijk teveel liefs louise |
|
| Sheena: | Woensdag, september 11, 2002 11:32 |
| Misschien zijn er al teveel ? En ik vind de Goden die er al zijn, allemachtig prachtig en heel erg de moeite waard ... Verdrink niet in verdriet, het is het niet waard, zie op naar de zon, die nog immer schijnt, ook missen we, die laatste godin .. liefs en een troostkus op je neus, Sheen |
|
