Morgen schijnt de zon.
Dichte mist in mijn hoofd.
Denken lukt niet.
Storm in mijn hart.
Alsof het verscheurd is.
Onweer in mijn buik.
Ziek van het leven.
Wind in mijn haren.
Zelfs dat zit niet mee.
Regen in mijn ogen.
Tranen die blijven komen.
Wolken voor mijn gezicht.
Zodat niemand me ziet.
hagel tegen mijn borst.
Het beneemt me de adem.
Maar ik hijs me in mn regenjas,
en doe de paraplu open.
En stap met mn groene laarsjes,
*plons* in de plas.
Ik geef niet op!
Als het moet,
ga ik door weer en wind.
Morgen schijnt de zon!
( hoop ik... )
Reacties op dit gedicht
| bien: | Vrijdag, september 13, 2002 19:44 |
| mooi gedicht. er waren dagen dat ik me eenzaam en ongelukkig voelde maar echt waar er komt een dag dat de zon schijnt! -x-sabine | |
| DrieGeetjes: | Woensdag, september 11, 2002 16:12 |
| ;o))x™ | |
Over dit gedicht
| Auteur: WritingMoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2002 | ||
| Thema's: | ||