Daar stond ik dan,
Tranen in mn ogen,
maar hoofd rechtop,
niet zielig gebogen.
Ik moest jou de kracht geven
op binnen te gaan.
Ik moest je beloven
verder te leven.
Dat als jij straks terug komt,
dat ik naast je zal staan.
Ik moest je beloven,
verder te gaan.
Nog een laatste kus,
We hielden elkaar stevig vast.
Nog een laatste samenzijn.
Dan draai je je om,
In mn hart voel ik
een steek van pijn.
Met een krampachtige lach,
zei ik je gedag...
Ik liep van je vandaan
en dacht aan je woorden...
"jij moet straks naast me staan."
Ik beloof je lief,
Ik zal het proberen,
Maar of het me lukt?
De tijd zal het leren...