dodelijke zoektocht naar mijn gelie
door sterren en planeten
door het donkere,
verlicht met de stralen van de maan
zal ik zwerven
speurend naar een teken
of enig spoor
tijden verstreken
evenveel sterren heb ik afgezocht
maar ik heb je niet gevonden
mijn hoop verdwijnt
mijn hart breekt
ik sluit mijn ogen
en adem voor een laatste keer
Reacties op dit gedicht
| wiet angel: | Woensdag, september 18, 2002 13:45 |
| ey poepie !!! vinde mij ni ? awel, kzal is zeggen he. ge pakt den 420 herentals denk ik en dan stapte af in zandhoven en dan komde naar mij thuis. daar zit ek meestal. ok ? tis te hope da ge mij vindt he. allee, tot straks zeker ? mwah ! ikke |
|
| karin jansen: | Woensdag, september 11, 2002 20:28 |
| He niet opgeven blijf doorzoeken tot je hem(haar) gevonden hebt! De aanhouder wint!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mapie | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2002 | ||
| Thema's: | ||