beginzin


wat zal ik eens schrijven?...
eigenlijk ben ik van mening
dat als je er geen idee van hebt
je er beter niet aan gaat staan
maarja, de kans is toch groter
dat je iets nieuws tegenkomt
als je ermee bezig bent steeds
dus, tsja; wat zal ik eens schrijven?

mijn verleden heb ik wel beschreven
tenminste al het wezenlijke
of nuja al het mij belangrijke
of en beter, dat dat bovenaan ligt
er zit nog wel veel onder natuurlijk
en als je wat gaat roeren
komt het drap wel langzaam naar boven
maar het blijft toch dezelfde koffie, nietwaar?

ik vindt het leuk om dingen te verzinnen
vooral die mij innige beelden scheppen
iets dat mij een lief gevoel schept
zo van verwijde ogen en kloppend hart
die dingen komen allemaal niet vanzelf
wat wel vanzelf komt bij mij
zijn karaktertjes, uit mijn eigen stem ontstaan
die wat grapjes maken ironisch
en die wat zingen van verlatenheid.

Ik zou een ritueel moeten kennen
dat mijn geest verschoont en verfrist
waarna ik vrijelijk aan de gang wil gaan
en kan want vol met lust en energie
om te blijven zitten ook gerust
maar niets komt er zo vanzelf
en niets eigenlijk komt er zowiezo.

Voor nu lijkt het me vooralsnog beter
even te wachten tot de zin binnen valt
de zin die van verhoging mij is gegeven
en daadkrachtig mij aanstuurt
om eindelijk weereens te scheppen
want en ach ik was hier aan begonnen
maar niets is doorleeft of overdacht
en het is mij in het geheel niet als het zacht.

ik wil van verwijde ogen.
en van een welkomst dat een kind zou voelen
dat blij is thuis te komen na een lange bange dag
dat houdt van zijn vader en moeder
alsof dat houdenvan zo verweven is
dat al het andere eerder abnormaal is
dan dit thuis zijn gekomen
en als basis dit voor verder
de avond en de nacht
en de nieuwe dag

ik kan het niet

want wat niet is
wil ik me schrijven
maar omdat het niet is
kan ik niet schrijven.


_____