Stiekem
Zij,
op kousenvoeten
de trap af,
omslachtig de
twee voorlaatste
treden ontwijken
want ze weet...
behoedzaam met de schoenen
in haar hand teen na teen
vochtige plekken op
het marmer die na
enkele seconden
wegsmelten
bondgenootschap met de nacht
zacht bijeen gebracht
onder een donkere lap
gehuld in duisternis
waarna een klap
verraad dat achter haar
een vaas met lampenkap
valt.
Hartslag in het ijle
ademstilte in afwachting
van wat komen gaat,
eerst onzeker de spanning
wegwerken en dan
verder stap na stap harder,
sneller wandelen met
links van haar
twee treden
en gekraak.
^__^
Reacties op dit gedicht
| *Vlinder*: | Vrijdag, september 13, 2002 20:48 |
| woordjestovenaar... | |
| gunther vandenberghe: | Vrijdag, september 13, 2002 19:58 |
| heeeeeeeeel knap |
|
| Katynka: | Vrijdag, september 13, 2002 19:08 |
| Wel Joris, ik vind dit echt één van de mooiste gedichten die ik ooit van je gelezen heb!Ik vind het een magisch gedicht...de sfeer die voorzichtig ontluikt, ik hou van zo'n gedichten! Sorry dat ik zolang niet op de site geweets ben, maar door het jureren voor Soetendaele was ik een beetje oververzadigd qua gedichten! xxx Katynka |
|
| ~Marina~: | Vrijdag, september 13, 2002 18:28 |
| op sokken de trap op sluipen, klinkt bekend... en ja de treden kraken, en dan moet ik er nog 2 ook... brrr ;-)) liefs, Marie |
|
| pramodah: | Vrijdag, september 13, 2002 17:58 |
| ze zal het nooit leren ben ik zeker ;)............... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2002 | ||
| Thema's: | ||