Empathie
Soms zwerft mijn ziel door de tijd
en toetst draden van gevoel
die mensen sponnen in het ijle
en telkens ik een toon bevrijd
vibreert mijn geest een wijle.
Dan hoor ik zinderend,
al die mensen stemmen
vage woorden zingend
die één voor één
het waas doen breken
dat mij opgesloten hield.
Maar dan voel ik ook hun pijn,
hun weemoed, soms ook liefde
dan schrijf ik maar de woorden
die mijn eigen geest bekoorden.
en toetst draden van gevoel
die mensen sponnen in het ijle
en telkens ik een toon bevrijd
vibreert mijn geest een wijle.
Dan hoor ik zinderend,
al die mensen stemmen
vage woorden zingend
die één voor één
het waas doen breken
dat mij opgesloten hield.
Maar dan voel ik ook hun pijn,
hun weemoed, soms ook liefde
dan schrijf ik maar de woorden
die mijn eigen geest bekoorden.
Reacties op dit gedicht
| flyingbabe: | Zondag, september 15, 2002 14:28 |
| 'k ben het met je eens... mooi verwoord liefs, babe |
|
| waterval: | Zondag, september 15, 2002 11:16 |
| de wereld is één groot forum van gevoelens,.....ik kijk vast uit naar je woorden.... mooi gedicht...... |
|
| free: | Zondag, september 15, 2002 11:03 |
| k ken t.....als geen ander :( k voel met je mee victor mooi verwoord... liefs ~((O))~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2002 | ||
| Thema's: | ||