Vastgegrepen...
Vastgegrepen...
door de handen
van de tijd,
probeer je
te ontsnappen
aan de eindeloze
eeuwigheid...
Achtervolgd...
door donkere gedachten,
die je ontroofde
van de veilige
nachten...
Vluchtend...
voor je
eigen verdriet,
ren je door
donkere wouden,
waar het licht
het leven
liet...
Reacties op dit gedicht
| fransisca: | Donderdag, november 06, 2003 17:25 |
| ik vind dat het een heel mooi gedicht ben benieuwwd of je het zelf heb verzonnen xxxx fransisca | |
| fransisca: | Donderdag, november 06, 2003 17:25 |
| dammage: | Zondag, september 15, 2002 16:41 |
| Je hebt je gevoelens mooi omschreven, maar zijn we niet allemaal op de vlucht voor ons verdriet, omdat we er niet steeds mee geconfronteerd willen worden, want het leven met constante pijn is nu eenmaal ondragelijk. | |
| flyingbabe: | Zondag, september 15, 2002 14:17 |
| mooi...rillingen voel ik over men huid stromen wel beetje somber maar heel mooi knuff, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2002 | ||
| Thema's: | ||