steeds moet ik weer denken
aan de dag toen je zei dat je niet meer van me hield
je zei dat we te veel ruzie hadden
dat ik te vaak op je schold
het was de schuld van mijn ruzies
wanneer ik ruzie had ging ik naar jou
om troost te zoeken
ik reageerde me dan af op
jou zonder dat ik het door had
ik wou het niet
echt niet
toen ik je dit vertelde
zei je dat het een smoes was
een smoes...
het deed me pijn
dat jij dat dacht
jij kent me zo goed
jij wist dat ik het moeilijk had
Op school, thuis, in het dorp
steeds had ik ruzie
bij jou vond ik rust en troost
de troost die ik nodig had
jij was de reden waarvoor ik wou leven
zonder jou was ik al lang weg geweest
je liefde gaf me steun
nu die steun weg is wil ik niet meer
ik heb geen zin meer
ik voel me verloren
daarom wil ik weg
weg van deze wereld
weg...