Doodlopend,
Het Nijlwater raakt me,
op geen van alle
en elkeen van
mijn ledematen.
Het druppelsgewijs druipen
zou in een momentopname
een slank slijm pretenderen.
Maar die zijn enkel in zilver.
De sleutel der leven
neemt dus toch het mijne mee
in haar vloeien
en zo sterf ik even
in een rivier vol doden.
Reacties op dit gedicht
| victor ruhlmann: | Dinsdag, september 24, 2002 22:07 |
| Schitterend. | |
| soesa: | Donderdag, september 19, 2002 22:28 |
| diepzinnig mooI! kus soesa | |
| waterval: | Donderdag, september 19, 2002 15:39 |
| droevig mooi............ | |
| MayadeBij: | Donderdag, september 19, 2002 14:16 |
| Dit raakt me, | |
Over dit gedicht
| Auteur: charly | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2002 | ||
| Thema's: | ||