De dennebomen geuren,
dromend staart het bos
mij aan in al zijn kleuren!
Bladeren, dwarrelen door elkaar.

Oranje, rood en bruin,
ontsnapt hun kruin!
Een kreet van pijn,
stijgt uit hun kroon,
dat strak gespannen,
kreunt om 't loon!

In 't ronkend soezen van de zon,
hun laatste, stille kracht herwon!
De winterslaap duikt in
de morgennevel op.
Schraal verweerd en naakt,
lijkt trots hun kop!

Een stille zucht,
hangt in de lucht!
En open gaan de deuren,
wijd en breed, om 't vele leed,
vol bitterzoete geuren!

Hun naaktheid doet mij beven,
mijn God, ik voel mij leven!
Straks is voorbij die mooie dag,
die ik als uit de hemel zag!

~bolleke~