na een tijd niets te schrijven
moet ik mijn gevoelens weer eens kwijt
er is een hoop gebeurt in mijn leven
niet alles positief tot mijn grote spijt
meisjes zijn gekomen
meisjes zijn ook weer gegaan
ik zoek nogsteeds naar de ware
of zal zij toch niet bestaan
het is moeilijk om te dichten
ik heb zoveel te vertellen
zoveel mooie dingen
maar ook zoveel dingen die me kwellen
geen school maar werk
bijna geen tijd meer voor je maten
werken voor je kleding, eten, en onderdak
meer dingen te doen minder om te laten
de verantwoordelijkheid die je krijgt
kan soms lijden tot grote pijn
waarom heeft niemand mij ooit vertelt
dat volwassen worden zo moeilijk kan zijn