Hemel ...
In de diepte van de duisternis
Schijnt een lichtje
In de verte klinken liederen
Op de prachtigste velden
Die steeds duidelijker worden
Duisternis wordt een lichte schaduw
Licht in alle kleuren
Geuren die je nooit geroken hebt
Geluiden die anders nooit gehoord zouden worden
Zien waar nooit op gelet werd
Omdat het menselijke tekort deed
Mensen waarvan je gedroomd hebt
Gezelligheid en rust
Een groot wit/geel licht
Warmt je op ...
Totdat je plots merkt
Dat dat de opkomende zon is ...
Reacties op dit gedicht
| lollygirl: | Zaterdag, oktober 12, 2002 19:38 |
| heerlijk om te fantaseren hoe het hiernamaals eruit komt te zien...... even de bewoonde wereld achter je laten en verdwijn in je gedachtes. KUS Kimberley |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2002 | ||
| Thema's: | ||