spelletjes
Daar sta je dan onzeker en alleen,
er zijn geen vrienden om je heen.
Niet meer zo zeker van je zaak,
ieder woord dat ik tot je spreek is raak.
Vluchtig zoek je een manier om te compenseren,
vergeefs hopen dat het tij zich zal keren.
Maar het is te laat voor mooie woorden,
die smoorden, in het geweld dat je over jezelf afriep.
Je zij dat het allemaal door haar kwam,
ik breng je terug naar de stam.
Excuses redden je eer niet meer,
ik ga steeds heftiger te keer.
De climax lag in jouw ogen gevult met verdriet,
maar het was te laat want medelijden kon ik niet.
er zijn geen vrienden om je heen.
Niet meer zo zeker van je zaak,
ieder woord dat ik tot je spreek is raak.
Vluchtig zoek je een manier om te compenseren,
vergeefs hopen dat het tij zich zal keren.
Maar het is te laat voor mooie woorden,
die smoorden, in het geweld dat je over jezelf afriep.
Je zij dat het allemaal door haar kwam,
ik breng je terug naar de stam.
Excuses redden je eer niet meer,
ik ga steeds heftiger te keer.
De climax lag in jouw ogen gevult met verdriet,
maar het was te laat want medelijden kon ik niet.
Reacties op dit gedicht
| Ana (stacia): | Zondag, september 22, 2002 20:23 |
| pijnlijk mooi, Janneman liefs ana |
|
| Soledad: | Zondag, september 22, 2002 16:23 |
| Slik....mooi, maar het raakt ook wel even. Liefs Soledad. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xxx janneman xxx | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2002 | ||
| Thema's: | ||