alleen met verdriet
een lege kamer
een koud bed
een snikkend geluid
op het ritme van de vallende regen
tranen lopen over mijn wangen
als watervallen over steile rotsen
geen armen rondom mij
geen zachte kusjes op mijn wang
alleen diepe verlangens en veel verdriet
bij jou zijn ze opgesloten
ergens diep vanbinnen
als ik alleen ben komen ze vrij
maken mijn ogen vochtig
want nu is het weer ik ...
en geen wij
Reacties op dit gedicht
| wiet angel: | Maandag, september 23, 2002 18:16 |
| ey poepie. weral zoon schoon *zuch* keep on writing. SMAK! ikke |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, september 23, 2002 01:32 |
| Dat is één goed gedicht, mapie! Jo. ;o)x™ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mapie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2002 | ||
| Thema's: | ||