Niemand in wie ik nog geloof
voor de wereld doof
Álleen , alleen gesmoord in de stilte en de duisternis
mezelf die ik mis
mezelf die dag verloren
niemand die zich over me kan bekoren
mijn vinger niet eens op de juiste woorden kan leggen
omdat ik het niet eens probeer te zeggen
muziek niks meer dan noten en niks zeggende golven
mezelf bedolven
bedolven met het puin dat ik niet ruimen kan
Nu alleen staand voor me uitstarend op het balkon
bedenkend wat jij gezegd zou hebben
ik mis je , ik wil je terug en ga kapot, maar jij lijkt nu gelukkig , wat voel ik me rot.