Los van alles
Je wereld is klein en beperkt
zonder aarde bewust
waaruit wortels je voeden
het weerlicht beklemt
als angstig vliegje
recht op de web van de spin
het water zout en koud
keert zich tegen je ogen
overmeesterd je tranen
je weet niets te geloven
dan het besef van jezelf
waar eenzaamheid vergrijst
als een tol scherp je jezelf
tot een neutrale geest
waar emoties zijn verdwenen
in het ongeloof van leven
dat het rijkdom heeft verspeeld
doorzie jij het levensspel
geen oorlog nog te strijden
in je nieuwe tijdperk
de zuiverheid is je kracht
onzichtbaar verbonden
als aan een navelstreng
opnieuw geboren in liefde
verbonden met je ziel.
23-09-‘02/22:55
Reacties op dit gedicht
| Dreamteam: | Dinsdag, september 24, 2002 01:14 |
| mooi einde | |
| Roxette: | Dinsdag, september 24, 2002 00:41 |
| om over na te denken, zo mooi... | |
| wijnand.: | Dinsdag, september 24, 2002 00:35 |
| prachtig | |
| michris: | Dinsdag, september 24, 2002 00:23 |
| Ja, prachtig, gewoon heel mooi, wijsheid bovendien...die neem ik mee... michris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2002 | ||
| Thema's: | ||