De dog is terug, mijn kameraad
hoewel ie nu niet rustig staat
Gewend, de afstand, de pijn in z'n ogen
maar nu is ie druk, op vol vermogen
slaat met z'n poten tegen me aan
zoekt m'n aandacht en wil niet gaan
wringt z'n kop onder m'n armen door
staat rustig te lebberen aan mijn oor
zo kon ik deze grote lobbes nog niet
maar ben blij 'm te zien, nu zonder verdriet
van plan te blijven deze keer
ploft rustig in mijn nabijheid neer
lijkt niet van m'n zijde te willen wijken
ligt me rustig aan te kijken
't is goed, zeggen die ogen, die kijken naar mij
Ik glimlach naar hem, het maakt me blij.....