Ik leef in een wereld van spijkers
Hamerslag die mijn verstand verbrijzeld
De schuld is weer op mij gericht...
Ondanks mij stilte,
heb ik het weer gedaan...
Mokerslag die me duizelingen bezorgt
De spijker krast weer te diep
Ondanks mij denken,
ben ik schuldig...
Dooreen gezaagd stukje steen
Die harder krijst bij de volgende keer...
Omdat ik,ik ben
Leef ik in een wereld van spijkers in steen...
Reacties op dit gedicht
| Bless The Goth: | Vrijdag, mei 21, 2004 15:06 |
| he paul, waarom zijn er altijd weer mensen die andere op schrijffouten wijzen?!?!? wat maakt het uit? het gaat om de intentie van het gedicht, de gevoelens die erin schuilen!!!!! en NIET de schrijffouten! hey lieffie, is heel mooi gedicht!!! je komt er weer door, niet opgeven. dikke knuf!!!! liefs |
|
| Albrecht Paul: | Donderdag, oktober 03, 2002 14:03 |
| Te verbeteren: verbrijzeelT, mijN stilte, mijN denken, DOORGEzaagd, DAT harder. Drie keer 'weer' is ook te veel. Laat het gewoon weg, dat klinkt minder klagerig. Ook dit mag naar Ambrozijn AP |
|
| wil melker: | Vrijdag, september 27, 2002 08:24 |
| Lieve lenore, op lange teentjes vallen veel steentjes een klein beetje harder worden mag best en altijd het slachtoffer zijn hoeft helemaal niet. Daar moet je zelf iets aan doen. sterkte. wil |
|
