T(w)inkelende ijsblokjes
De ijsblokjes tinkelen in mijn glas
spelend met het heerlijke vocht
kijkend naar dit aantrekkelijke schouwspel
wenste ik dat ik meespelen mocht
Dus drink ik steeds maar weer een slokje
om het geklater te blijven horen
net zolang tot m'n glas helemaal leeg is
en de ijsblokjes nog steeds zijn bevroren
Ach, was jij toch maar hier
ik zou dit gevoel zo graag met je delen
door met die mooie koele ijskristallen
langzaam over je lichaam te strelen
Niet alleen om je te plagen
al doe ik dat maar al te graag
maar zodat je voelbaar merkt
dat ik met deze kou de warmte vertraag
Reacties op dit gedicht
| *triessie23*: | Woensdag, oktober 23, 2002 12:30 |
| heel mooi dikke kus triessie |
|
| Albrecht Paul: | Vrijdag, september 27, 2002 10:19 |
| Het zijn geen kristallen, hoor. In sneeuw zitten die wél. Dit is een schit-te-rend gedicht, Roxette! Het tinkelt echt, als ik het lees. Dat gaat goed tot 'met je delen'. Die verzuchting is prachtig. Alleen ga je er dan iets anders van maken. Die ijsblokjes dienen in je fantasie om iemand af te koelen DIE ER NOG NIET EENS IS. Ik volg je gedachte, want mensen die samen hun glas hebben leeggedronken en warm-gelopen zijn, gaan elkaar plagen met koud ijs. Je had kunnen volstaan met |
|
| Jacobs Ivan: | Vrijdag, september 27, 2002 00:17 |
| woow prachtig !!!!! | |
| voske: | Vrijdag, september 27, 2002 00:16 |
| Misschien vul je toch beter de badkuip met blokjes. ;o))) |
|
| wijnand.: | Donderdag, september 26, 2002 23:15 |
| ja zo'n ijsblokje kan die vurige hitte van de liefde behoorlijk verkoelen maar een poosje in een vrieskist liggen helpt nog beter Heel mooi gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2002 | ||
| Thema's: | ||