Mijn contouren (automutilatie)
(aan: ...)
Als mijn zonden
innerlijk overlopen
mijn lijf beperkt
sluiten de deuren
hermetisch
van de buitenwereld
teken ik figuren
in verwilderde lijnen
op week vlees
zonder verbittering
tot druppels bloed
doorleef de pijn
als ik vlucht
in onzekerheid
handen mij raken
van de ander
omarm ik gevoelloos
mijn innerlijke last
de weg gaat weg
zonder een lijn
eeuwig mijn pijn
tot de contouren
mijn beeld brengt
in zuiverheid.
27-09-‘02/0:09
Reacties op dit gedicht
| little fly: | Zaterdag, februari 28, 2009 18:46 |
| mooi... | |
| Brinkieloontje: | Zaterdag, januari 31, 2004 19:06 |
| prahcitg geschreven!!! | |
| Ria Overwater: | Vrijdag, september 27, 2002 11:07 |
| Zo hier kan over nagedacht worden! Goed geschreven zeg. Liefs Ria |
|
| waterval: | Vrijdag, september 27, 2002 02:51 |
| het is geen gemakkelijk onderwerp....er is véél empathie nodig om dit te schrijven.....ik denk wel dat degene waar dit gedicht voor is herkenning vindt in deze woorden....mooooooi.... | |
| michris: | Vrijdag, september 27, 2002 01:17 |
| het is 'aan'...niet aan jezelf...maar daarom blijft het pijnlijk genoeg...letterlijk en figuurlijk.. michris |
|
| The Wizard Of Lightning: | Vrijdag, september 27, 2002 00:55 |
| zie basje | |
| Basje : | Vrijdag, september 27, 2002 00:39 |
| zwaar en doch prachtig gedicht... maz Bas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2002 | ||
| Thema's: | ||