Ontbrekende stukken
Waar is het moment gebleven
dat ik niet meer herinner
alleen de wijzers bevestigen
waar zijn de groene bladeren heen
heb ik de zon gemist
dat het nu weer regent
waar is je jeugd stil blijven staan
dat ik je nu volwassen zie
wie knipt mijn herinneringen
waar is de hooimijt gebleven
de boer met het paard op de akker
waar de trekker nu land openrijt
waar is je kus gebleven
die eeuwige trouw beloofde
in een bewuste eenzaamheid
waar de velden scheiden
van bewerkt tot verwilderd
is mijn keuze de vraag
welke weg ook nog te gaan
ontbrekende stukken blijven
mijn vragen in levensdagen.
27-09-‘02/17:59
Reacties op dit gedicht
| Jacobs Ivan: | Zaterdag, september 28, 2002 17:21 |
| graag gelezen zeer mooi !! | |
| gunther vandenberghe: | Zaterdag, september 28, 2002 13:49 |
| knap stuk schrijnend gemis en de gedachten van contemplatie om te begrijpen |
|
| pramodah: | Zaterdag, september 28, 2002 09:50 |
| doet me denken aan een lied van Ildegard kneff *waar zijn de mannen,waar zijn ze gebleven*......... en dat noemd men dan ouder worden wil.......... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2002 | ||
| Thema's: | ||