De klaproos

Regen dwarrelt neer
op het rood
van haar tere blaadjes.
De druppel glijdt
naar haar harde hart,
doorweekt het
maakt het
ontvankelijk.
Het ogenschijnlijk klare water,
onzichtbaar voedsel,
onontbeerlijk voor haar
om zich te ontplooien,
te leven,
doet haar blozen,
haar frêle blaadjes gracieus bewegen
in de wind.
Slechts kortstondig,
maar zo fel
eenvoudig en broos.
En toch fleurt ze de wereld op,
de donkere wolk
neemt genoegen
met haar schoonheid,
al is die dan
vergankelijk.

Geschreven door

Inge Lambrichts

Reacties op dit gedicht

Inge Lambrichts vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

carlie:	Maandag, september 30, 2002 03:33
prachtig gedicht!!!

Hans Winter:	Zondag, september 29, 2002 22:56
wij zijn als een bloem in het gras, bloeien, komen tot schoonheid, hopelijk nog voor een windvlaag ons laat vervagen tot nog even een lege plek waar eens iets was. groetje, hans

snoepje:	Zaterdag, september 28, 2002 22:32
ik vind het heel mooi!

greet1002:	Zaterdag, september 28, 2002 22:12
:) xxx Greet

Over dit gedicht

Auteur: Inge Lambrichts
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 28 september 2002
Thema's: [Leven] [Natuur] [Filosofie]