Weemoed treft mijn ziel
Jouw ziel zwerft over mijn vage levensloop
de liefde zoekend jouw eeuwige hoop
Je trapt op gras dat aarde bedekt
een pad tussen de bomen begeleidt
op de groene zomen van mijn leven
jouw lichtvoetige tred op kronkels van tijd.
Zie jouw voortdurende wens omgeven
door een halo van schittering en glans.
in licht zo helder dat gefilterd wordt
door de takken bladeren van bomen
omringd door mijn innerlijke stilte.
En jij volgt jouw weg zoals je zelf bent
mijn zilver schaduw als eeuwige wens
getoetst door mijn geest, zwervend in de tijd...
de liefde zoekend jouw eeuwige hoop
Je trapt op gras dat aarde bedekt
een pad tussen de bomen begeleidt
op de groene zomen van mijn leven
jouw lichtvoetige tred op kronkels van tijd.
Zie jouw voortdurende wens omgeven
door een halo van schittering en glans.
in licht zo helder dat gefilterd wordt
door de takken bladeren van bomen
omringd door mijn innerlijke stilte.
En jij volgt jouw weg zoals je zelf bent
mijn zilver schaduw als eeuwige wens
getoetst door mijn geest, zwervend in de tijd...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2002 | ||
| Thema's: | ||