vermoeidheid
Medogenloos sla je toe,
zak door m'n knieen ben zo ontzettend moe.
Meters lijken mijlen,
niets meer bij te vijlen.
De energieke persoonlijkheid die ik was,
lijkt in de wind verstrooit als as.
Er is niets meer in mij,
was soms gelukkig voelde me vrij.
Tijdlijn traag en soms zelfs even onderbroken,
wacht ik stilletjes in èèn gedoken.
zak door m'n knieen ben zo ontzettend moe.
Meters lijken mijlen,
niets meer bij te vijlen.
De energieke persoonlijkheid die ik was,
lijkt in de wind verstrooit als as.
Er is niets meer in mij,
was soms gelukkig voelde me vrij.
Tijdlijn traag en soms zelfs even onderbroken,
wacht ik stilletjes in èèn gedoken.
Reacties op dit gedicht
| Ana (stacia): | Dinsdag, oktober 22, 2002 15:34 |
| Een pijnlijke, Jan liefs ana |
|
| * nijntje *: | Woensdag, oktober 02, 2002 16:01 |
| knuffeltje voor mijn lieve jantje xxxx xx nijn xxx tje xxx |
|
| moonshine21: | Dinsdag, oktober 01, 2002 22:54 |
| jan een prachtig gedicht... weet niet wat te zeggen liefs xxkim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xxx janneman xxx | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2002 | ||
| Thema's: | ||